3D yazıcılar, nelerin mümkün olduğuna dair bizlere minik bir ışık tutmuşken; Princeton Üniversitesi’nden bilim insanları içine LED gömülü bir kontak lensi tamamen 3D yazıcı ile ürettiler.

Lensin çalışması için dışarıdan bir enerji kaynağı gerekiyor. Bu da cihazın gerçek dünyada kullanılamayacağı anlamına geliyor. Ne var ki, Princeton takımının esas amacı elektronik aygıtların kompleks şekillerde ve aynı eşitlikte kompleks malzemelere entegre edilebileceğini göstermekti.

Princeton takımının diğer bir çalışması ise, 3D yazıcı ile üretilmiş biyonik kulak. 3D yazıcılar kullanarak teknoloji ve insan sağlığı üzerine pek çok çalışma yapılabileceğini kanıtlamak niyetinde olan araştırmacılar bu kadarla da kalmadı. En son gelişmelerden biri de 3D yazıcı kullanarak üretilen eklem kemiğiydi.

3D yazıcıların, özellikle organ modellemesi ve üretiminde, bu kadar çok kullanılmasının sebebi; aslında bu yazıcıların kimyasal, mekanik ve uyum açısından birbirinden bağımsız, bir araya getirilmesi zor parçaları bütünleştirebilmeleri. 3D yazıcıların bir diğer avantajı da, yüksek oranlarda kişiselleştirilebilir cihazlar olmaları. Böylece, yazdırılacak (üretilecek) nesneye bağlı olarak, parça değişimi yapılabiliyor.