O dönemlerde bir satış temsilcisinin, bir doktor toplantısında, barkovizyonu açıp, çoğunlukla minik boy hoparlörleri bağlayıp, 5-6 dakikalık ürün tanıtım filmini göstermesi pek havalı bir aktiviteydi . Havalıydı, çünkü pek çok ilaç firmasında, bölge temsilciliklerinde sadece bir adet ortak diz üstü bilgisayar vardı ve bunu doktor toplantısında kullanmak biraz kıdem, biraz da bölge müdürüyle iyi ilişkiler gerektirirdi. Genel olarak çılgın bir müzikle başlayan filmler, (deep house-trance-underground, popüler rock ve ritmle modernize edilmiş klasik müzikler en çok kullanılanlardı) odaya toplanmış doktorları adeta hipnotize eder ve film sonuna kadar izlendikten sonra yemeğe geçilirdi. Eğer merkezden bir yönetici misafir olmuşsa, sevecen doktorlardan biri, güzel bir yorum yapar, ya da bir soru sorardı. Bana sorarsanız, piyasaya yeni verilen bir molekülün etki mekanizmasını anlatmak için 3D animasyonlu filmler, günümüzde bile oldukça faydalı bir yöntem. Ama yüz yıl önce icat olmuş amoksisilin klavulanik asidin etki mekanizmasını anlatmak için, orijinal ve jenerik ürünler tarafından üretilmiş onlarca 3D animasyonlu filmin üzerinde, yeni bir Bond filmi çevirseniz ne olacak ki?

Bugün, Roche Türkiye’nin de tüm saha ekibini bir araya toplasanız, ellerinde tek bir diz üstü bilgisayar göremezsiniz, biliyor musunuz? Neden mi? Çünkü uzunca bir süre önce “one device”, yani “tek cihaz” mottosunu benimsediler ve an itibariyle tüm saha ekibi sadece iPad kullanmakta. Ziyaret planları, yazışmalar, sunumlar ve diğer  her şeyi bu cihazlarla idare etmeyi becerebilen bir ekip oluşturmak için hangi yollardan geçtiklerini de ayrı bir yazıma konu edeceğim ama, belirtmem gerekir ki, sadece Türkiye şartlarında değil, global arenada bile parmakla gösterilecek bir dönüşümü başardıkları için kutlanmayı hak ediyorlar. Bunun yanında, iPad ve benzeri tabletlerin, doktora ilaç tanıtımında ne kadar etkili olduğu konusunda olumlu olanlar kadar olumsuz makalelere de rastladığımı belirtmeliyim. Belki, buna da ayrı bir yazıda değinmek doğru olur.

Bölge temsilciliklerinde tek bir diz üstü bilgisayarın olduğu o günlerden, bu günlere gelirken ilaç sektörü at gözlüklerini gözünden çıkarmamayı tercih etti. 3D animasyonlu ürün filmleri, sektörü 6-7 sene kadar götürdü.

2006 senesinde, ürün müdürlüğümün beşinci  senesindeydim ve çalışmakta olduğum firmadaki ekiplerden birinin pazarlama kanadının sorumluluğunu almıştım. Ekibin çalışmakta olduğu tek ürün, benim ürünümdü. Ekibin bölgesel yapılanmasına katkı getirecek, ekibin rekabeti çok daha yakından takip etmesini sağlayacak, sadece satışlarla değil, brick (IMS Health, Türkiye’yi eczaneler bazında 1001 brick’e ayırır ve sektör bunun üzerinden hedefleme ve performans değerlendirmesi yapar)  bazında pazar paylarını, gelişimlerini anlık olarak inceleyebileceği bir online platform kurma kararı aldım. Bununla da kalmayıp, mikro alanda rekabet takibi için, bir oyun geliştirdim (o günlerde “gamification-oyunlaştırma” henüz literatüre girmemişti).  Bu oyun, satış temsilcilerinin geçilen aydaki pazar paylarını tahmin etmesi üzerine kuruluydu ve kazanılan puanların önemli bir kısmı, isabetli tahminlerden geliyordu. Puanların geri kalanı da, her ay kazanılan ekstra % 0,1 pazar payından geliyordu. 3 ayda bir, en yüksek puanı kazanan üç satış temsilcisi, bir misafiri ile beraber 3-5-7 günlük bir tatil kazanıyordu. Belki de sektördeki online satış etkinliği projelerinin ilklerindendi.

İşte “buna bir mikro-site yapalım” sözü, o günlerde popüler olmaya başlamış bir sözdür.